ตั้งแต่ปีพุทธศักราช 2529 ขณะนั้นผู้เขียนเพิ่งได้รับคำสั่งย้ายจากโรงเรียนหารเทา
ต.หารเทา อ.ปากพะยูน จ.พัทลุง มาทำการสอนที่วรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา จำได้ว่าก้าวแรกที่เหยียบย่างเข้าสู่รั้วกรมท่าขาว ครูบ้านนอกบ้านนาคนหนึ่ง ที่เคยได้ทราบว่ายิ่งใหญ่ของวรนารีเฉลิม มาตั้งแต่คราวผู้เขียนเรียนอยู่ที่หาดใหญ่วิทยาลัย มีความชื่นชมและศรัทธาวรนารีเฉลิม เป็นอย่างมาก ที่จำขึ้นใจจริง ๆ ก็ตอนงานแข่งขันกรีฑานักเรียน จังหวัดสงขลา ประมาณปี 2514 ณ สนามกีฬาจิระนครหาดใหญ่
แค่ขบวนพาเหรดของวรนารีเฉลิม ซึ่งมีแต่ผู้หญิงล้วน ๆ เดินเข้าสู่สนามตามหลัง
หาดใหญ่วิทยาลัย ผู้เขียนเป่าแซกโซโฟนของดุริยางค์หาดใหญ่วิทยาลัย ยอมรับว่า
แอบชื่นชอบต่อความสามารถของดุริยางค์สตรีวรนารีเฉลิม เป็นอย่างมาก
ไม่เพียงเท่านั้นครับ นักกรีฑาหญิงวรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา ก็กวาดเหรียญ
ไปเป็นจำนวนมาก ทำให้คิดคำนึงไปว่าโรงเรียนแห่งนี้ก็มีความยิ่งใหญ่ไม่ด้อยไปกว่ามหาวชิราวุธ แสงทอง หรือแม้กระทั่งหาดใหญ่วิทยาลัยเลย
บัดนี้เราได้ก้าวย่างสู่โรงเรียนแห่งนี้แล้ว บอกได้คำเดียวว่าตื่นเต้น มีความกังวลใจอยู่ไม่น้อยเช่นเดียวกัน กลัวความสามารถของครูบ้านนาบ้านนอกอย่างเรา
จะทำการสอนไม่ดี ดังนั้นสิ่งแรกที่ต้องทำเป็นการด่วนก็คือ เตรียมตัว เตรียมใจ
เตรียมสอนอย่างจริงจัง
ตอนนั้นผู้เขียนมองดูอาจารย์วรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา อย่างชื่นชม ศรัทธา และมีความเกรงอกเกรงใจครูที่สอนอยู่ก่อนเก่าทุกท่านอย่างไม่มีข้อกังขาแต่อย่างใด อ่อนน้อมยอมรับคำชี้แนะอย่างเต็มอกเต็มใจ เรามองเขาอย่างศรัทธา
ในการวางตัววางตน การพูดจาระหว่างครูด้วยกัน และระหว่างครูกับนักเรียน
โอ้โหนักเรียนมาพบอาจารย์ที่โต๊ะไม่ยืนค้ำโต๊ะให้เห็นเลยสักคนเดียว คุกเข่า
อยู่หน้าโต๊ะทั้งสิ้น อะไรจะเรียบร้อยผู้ดีเช่นนี้ เป็นความคิดในสมัยโน้นแหละครับ
แต่ก็นั่นแหละนะที่นี่เป็นโรงเรียนสตรี หมายถึงนักเรียนเป็นนักเรียนผู้หญิงทั้งหมด สำหรับครูผู้ชายมีเพียงน้อยนิด เรียกว่าเป็นชนกลุ่มน้อยของที่นี่ก็่ว่าได้ ส่วนภายหลังไม่ทราบเป็นด้วยแนวความคิด ทฤษฎีของผู้ใหญ่ท่านใด ที่ให้ที่นี่เป็นสหศึกษา คือมีนักเรียนชายและหญิง ก็เป็นยุคสมัยที่เราอยู่ที่นี่พอดีนั่นแหละ เพียงแต่ว่า จำได้ไม่แม่นว่าเริ่มรวมหญิงชายกัน ตั้งแต่ปี พ.ศ.ไหน น่าจะปี 2530 กว่า ๆ นี่แหละ ขั้นต้นก็รับนักเรียนชายเฉพาะ ม.ปลาย อีกสองสามปีถัดมา ก็รับในระดับชั้น ม.ต้นด้วย อันที่จริงปัญหาการปกครองชั้นเรียนก็เริ่มมีปัญหามาตั้งแต่บัดนั้นแหละ เพราะทีนี่ส่วนใหญ่ครูอาจารย์เป็นผู้หญิง การติดตาม ควบคุมดูแลนักเรียนผู้ชาย ย่อมยุ่งยากกว่านักเรียนผู้หญิงอยู่บ้างไม่มากก็น้อย แต่ก็ยังโชคดีที่นักเรียนไม่ว่าชายหรือหญิงที่ก้าวเข้ามาเรียนที่นี่ ในสมัยสหศึกษาตอนต้น ๆ เป็นนักเรียนที่มีความประพฤติดี สมกับคำว่า จรรยางาม ความรู้ดี มีวินัย ใฝ่คุณธรรม จริง ๆ ครับ
----เบรกก่อนนะขอรับ----ค่อยมาคุยต่อนะขอรับ
ครูผู้หญิง อ.อุษา อ.อาภรณ์ อ.ชุติมา อ.ประสานสุข อ.สุนันทา อ.ยุพา อ.วิสา อ.ประจวบจิต อ.ประพิง
อ.ธัญญภรณ์
ขอขอบคุณเว็บไซต์ http://bbznet.pukpik.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น